by आज या चिमणीला विसरून कस चालेल ?
जिने बाळ असताना ,अंधार्या बाळांतखोलीत प्रकाश दिला .
जिने एवढ्या मोठ्या चिरेंबंदी चौसोपी वाड्यात , रात्रीच्यावेळी अंधारातील बागुलबुवा पळवला .
रात्रीच्या जेवणाच्या वेळी स्वयंपाकगृहात जिच्या साथीने व जिच्या मंदमंद प्रकाशात आईने मला मायेने अमृत घास भरवले .
जिच्या प्रकाशात भांवडांसोबत व मित्रांसोबत इ.४थी ते इ.७वी पर्यंत तिला मधोमध डब्यावर ठेवून सभोवती मंडलाकार बसून मनोभावे अभ्यास केला .
जिला धक्का लावून लवंडल्यावर आईचा मार खाल्ला .
जिला हातात धरून ,वाड्यातून इकडून तिकडे जाताना डोक्यावरचा पदर थोडा पुढे ओढून ,विझू नये म्हणून पदाराआड घेऊन जाताना तिच्या तांबूल पांढर्या धूसर प्रकाशात आईचा प्रेमळ प्रेमळ तेजाळलेला चेहरा पाहून मनाला किती आधार वाटला .
गरिबाच्या घरी व श्रीमंताच्या घरी जी सुखाने राही .
ती ही चिमणी आता अडगळीत गेली .
आज ती घासून -पुसून स्वच्छ होऊन देवघरासमोर पाटावर विराजमान होईल .
आणि हसून म्हणेल ,--
" बाळांनो आनंद वाटला . माझी आठवण ठेवलीत .
प्रकाशाची पूजा करा .
प्रकाशात चालत रहा.
प्रकाशाकडे चालत रहा .
एक दिवस तुम्ही--
स्वतः दिवे व्हा !!! "
